Rozwiązania systemowe
Tworzenie rozwiązań systemowych, na których będzie się opierać praca instytucji, to działanie, które warto podjąć ze względów praktycznych oraz ujednolicających. Dokumenty operacyjne, procedury czy robocze check-listy z zespołowo wypracowanymi wyznacznikami zachowań ekologicznych przede wszystkim ułatwią Wam pracę. W tym procesie dobrze jest dbać o zachowanie kierunku dół–góra, czyli zbierać stosowane rozwiązania z poszczególnych działań i od zespołów, zgromadzić też potrzeby, jakie pracownicy i pracowniczki zauważają. Warto konsultować propozycje wdrażania nowych praktyk i przeznaczyć czas na sprawdzenie, jak one działają i jak je ulepszyć. Siła oddolnych aktywności polega m.in. na tym, że własnym doświadczeniem pracy poznajemy, rozumiemy i wdrażamy określone zachowania. Mamy dla nich zrozumienie i widzimy potrzebę wprowadzenia narzędzi systemowych. To ważne, zwłaszcza kiedy będziecie wprowadzać nowe praktyki.
Zwracajcie uwagę na tzw. holistyczność, czyli to, że prace poszczególnych działów i zespołów wpływają na siebie. Traktujcie instytucję jak organizm – zależny od świata zewnętrznego. W tekstach z poszczególnych obszarów przedstawiamy szereg możliwych rozwiązań, które mają być przede wszystkim użyteczne. Traktujcie je jako przydatną mapę, dopasowując do własnej specyfiki i potrzeb. 

Wzajemne wsparcie w szukaniu ścieżek dla klimatu
Warto dzielić się wiedzą, doświadczeniami, a także wyzwaniami, które napotykacie. Wchodzenie w optykę polityki dóbr wspólnych – w tym zauważenie degradacji przyrodniczej i biologicznej oraz zgoda, by na to reagować – oswobadza nas z logiki nastawionej na niedobór czy wykluczenie! Dzielenie się wiedzą, którą zdobywamy, czy rozwiązaniami, które wdrażamy, nie powoduje ich kurczenia – wzrastają one dzięki obiegowi myśli, idei oraz możliwości. Dlatego warto tworzyć sieci wymiany i dyskusji, wspierać się w dochodzeniu do rozwiązań dostosowanych do różnych instytucjonalnych wymagań. Zainicjuj regularne, np. comiesięczne poranki, śniadania lub południa dla klimatu – spotkania w szerokim gronie reprezentacji instytucji, organizacji, niezależnych osób. Takie sieci z powodzeniem funkcjonują w innych obszarach i sprzyjają wchodzeniu we współpracę – np. sieć Adeste wokół tematu rozwoju publiczności czy „Śniadania i Gadania” organizowane przez NGO Stocznia. Zadbaj o to, by reprezentacja zespołu była rotacyjna i kilkuosobowa. Rotacyjność i równy dostęp do spotkań dla wszystkich działów zapobiegają „zamykaniu” wiedzy w ramach jednej specjalności, np. edukatorów i edukatorek. Wiedza, motywacja i zaangażowanie „rozleją się” po całym zespole, bez rozróżnienia na rodzaj wykonywanej pracy. Dbaj o skrupulatność w tym zakresie. Różne kompetencje i doświadczenia zawodowe – to różne perspektywy i wrażliwości.