Ekostrategia
Dokument, w którym spiszecie swoje cele, określicie metody pracy, podzielicie pracę na konkretne etapy (odpowiadające zasobom i możliwościom zespołu oraz budżetu), wyznaczycie horyzont czasowy – ma przede wszystkim wymiar praktyczny i użyteczny. Nie musicie go nazywać ekostrategią, jeśli nazwa wyda Wam się przytłaczająca. Najważniejsza jest bowiem jego użyteczność – taki dokument pozwala osadzić całą praktykę, wiedzę oraz plany na teraźniejszość i przyszłość. Zadbaj o to, by zebrać informacje i dotychczasowe praktyki ze wszystkich obszarów pracy instytucji. Niech ten materiał zostanie udostępniony i przedyskutowany na forum. Popatrzcie na własne doświadczenia przekrojowo, ustalcie, co udało się wprowadzić, a gdzie napotkaliście przeszkody. Określcie priorytetowe obszary pracy, właściwe dla specyfiki Waszego zespołu i instytucji. Wskazujcie zarówno łatwe, jak i trudne zadania. Dbajcie o poczucie sprawczości, nie wyznaczajcie sobie wyłącznie wymagających, trudnych w realizacji celów. Szukajcie równowagi i satysfakcji. Wyznaczcie momenty na sprawdzenie, podsumowanie i ewentualne zmiany w planach działania. Bądźcie dla siebie wyrozumiali i wyrozumiałe. Potrzebujemy radykalnych zmian, które dotyczą nie tylko wyznaczania celów, lecz także reorganizację w metodach pracy. W określeniu ekostrategii bierzcie też pod uwagę możliwości zespołu oraz zewnętrzne uwarunkowania.
Dzielcie się swoją ekostrategią w zakresie celów i metod pracy z innymi organizacjami. Jest to bowiem wiedza z obszaru dóbr wspólnych, która pączkuje w miarę jej upowszechniania.
Etyka ekologiczna w misji instytucji
Równie ważne jak określenie planu pracy w postaci ekostrategii jest stworzenie zestawu wartości powszechnie popieranych. Ekologiczność instytucji zobowiązuje do tego, by w centrum umieścić wspólnotowość, dobra wspólne, intersekcjonalny dobrostan, obniżanie śladów węglowych i pracowniczych (wyjaśnienie pojęcia śladu pracowniczego znajdziesz w części: PRACOWNICZKI I PRACOWNICY). To szacunek dla wszystkich pracowników i pracowniczek – bez względu na formę zatrudnienia. To stosowanie umiaru w programowaniu i produkowaniu, wspieranie i promowanie podmiotów ekonomii społecznej i solidarnościowej. Ekologiczność instytucji oznacza też branie odpowiedzialności za pozaludzkich sąsiadów – poprzez wspierającą opiekę nad ekosystemem, zapewnianie dobrych warunków życia dla przyrodniczego świata ożywionego i nieożywionego. Ekologiczność to także wychodzenie poza schemat promocji działań i kontaktu z publicznością, skupiający się na energochłonnych i wątpliwych etycznie czy politycznie portalach społecznościowych. Twórz nowe formy relacji i współpracy z odbiorcami i odbiorczyniami swoich działań, lokalnymi społecznościami. Dobry i mocny przykład płynie z Narodowego Teatru w Walii (https://www.nationaltheatrewales.org/about-us/we-are-ntw/). Do swojej rady programowej zaprasza on mieszkańców i mieszkanki Cardiff oraz wyznaje zasadę, że cała Walia jest sceną teatru narodowego.
Sojuszniczy lobbing w obszarze kultury
W ekologicznej etyce odnajduje się cały organizm instytucji: działalność merytoryczna i edukacyjna, administracyjna, produkcyjna, komunikacyjna, a także jej oddziaływanie na zewnątrz. Dlatego dziel się rozwiązaniami systemowymi z innymi instytucjami, wspierajcie się nawzajem w szczerej i życzliwej dyskusji. Twórz koalicje i lobbuj na rzecz zmian, pamiętając, że potrzebna jest radykalna zmiana wyobrażeń i praktyk organizujących pracę oraz funkcję kultury. Jesteśmy w tym razem! Pierwszym krokiem do tworzenia sieci osób i podmiotów zaangażowanych we wspólne rzecznictwo dla zmian w obszarze kultury może być podpisanie Deklaracji i dołączenie do inicjatywy Kultura dla Klimatu (zobacz: DEKLARACJA).
Ruch na rzecz klimatu
Instytucje kultury i sztuki dysponują społecznym autorytetem i mają szeroki zakres oddziaływania – dlatego ważne jest to, by dołączały do ruchu na rzecz klimatu. Szukaj partnerstw z lokalnymi ekologicznymi grupami aktywistycznymi, wspieraj te ogólnopolskie i globalne. Publiczne wyrażenie wsparcia dla konkretnych ruchów da im symboliczne wzmocnienie, będzie mieć wymierne skutki w nagłaśnianiu sprawy i domaganiu się reakcji politycznej. Można też zaoferować współpracę – zorientować się, jakie potrzeby mają różne grupy, w czym potrzebują wsparcia, znaleźć metody na włączenie się w konkretnej sprawie. Kryzys klimatyczny od wszystkich wymaga stawiania sobie ambitnych celów. Środowisko kultury może zorganizować się w taki sposób, aby razem z organizacjami ekologicznymi i środowiskiem aktywistycznym uczestniczyć w kreowaniu polityki klimatycznej na szczeblach lokalnych, krajowych i globalnych.
