CSR, czyli społeczna odpowiedzialność biznesu
CSR (ang. corporate social responsibility) to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami i pracowniczkami. W języku biznesowym bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy – i informowanie o tych działaniach. Istnieje szereg narzędzi, standardów i przewodników, które ułatwiają zarządzanie i implementację społecznej odpowiedzialności do strategii przedsiębiorstwa. Te najbardziej popularne to m.in.: SA 8000 (opublikowana w 1998 r.), AA 1000 (opublikowana w 1999 r.) czy opublikowana w 2010 r. norma ISO 26000.
CSR wykorzystuje szereg narzędzi, takich jak działania na rzecz lokalnej społeczności, działania proekologiczne, programy rozwojowe dla pracowników i pracowniczek, kursy, szkolenia, wolontariat pracowniczy czy kampanie społeczne. Być może w Twojej organizacji już się odbyła akcja lub kampania społeczna będąca częścią CSR-owej strategii danej firmy.
Zanim wejdziesz w tego rodzaju współpracę, warto zweryfikować, czy polityka firmy rzeczywiście jest realizowana w praktyce. Może się bowiem okazać, że odpowiedzialne społecznie zarządzanie to jedynie deklaracja, a pojedyncze akcje mają przykryć nieuważną na człowieka i planetę organizację pracy firmy. W ten sposób też można paść ofiarą greenwashingu, czyli zielonego oszustwa.
Warto podkreślić, że koncepcja CSR oraz reprezentujące ją normy i standardy to zjawisko bardzo pozytywne w obszarze biznesu. Poprzez nawiązywanie relacji gospodarczych z firmami realizującymi założenia CSR przyczyniasz się też do promocji tego zjawiska. Wpisując w przetargi kryteria społeczne i środowiskowe oraz wysoko punktując firmy działające w strategii CSR, promujesz zrównoważony i sprawiedliwy handel.
Więcej o społecznej odpowiedzialności biznesu w Polsce: http://odpowiedzialnybiznes.pl/.
Rzecznictwo ekologiczne
Wcześniej wymienione praktyki, dokumenty i postawy – takie jak: wskaźniki środowiskowe i społeczne w przetargach, ekoetykiety, wybieranie do współpracy firm zarządzanych w sposób odpowiedzialny i proekologiczny – przyczyniały się w przeszłości do zmian regulacji prawnych. Przykładem może być kampania na rzecz zakazu testowania kosmetyków na zwierzętach. W roku 2013, po wielu latach walki, Unia Europejska wprowadziła całkowity zakaz testowania produktów kosmetycznych na zwierzętach, w tym produktów gotowych, składników oraz kombinacji składników. Rozporządzenie zakazuje również wprowadzania ich na rynek Unii Europejskiej.
Instytucje kultury to platformy dystrybucji wiedzy mające ogromny kapitał symboliczny i krytyczny – dzięki czemu powinny lobbować na rzecz dokonywania odpowiednich zmian w prawie. Wraz z dobrymi praktykami, takimi jak realizowanie zielonych przetargów, mogą wpływać na regulacje prawne i przyczynić się do tego, że kryteria środowiskowe i społeczne będą obligatoryjne, a nie jedynie dozwolone. Instytucje te mogą też zawiązywać partnerstwa i sieci, by wspólnie oddziaływać na kształtowanie polityki proekologicznej w urzędach miejskich, wojewódzkich czy departamentach kultury.
