Żyjemy w świecie ogarniętym przez katastrofę klimatyczną, doświadczamy kolejnych kryzysów: przyrodniczego, gospodarczego, społecznego, politycznego oraz pandemii COVID-19.

Żyjemy w systemie, który oparty jest na eksploatacji przyrody i ludzi. Codziennie tracimy różnorodność biologiczną, w tym kolejne gatunki. Zatruwane są rzeki i oceany, a gleby – wyjaławiane. Coraz więcej ludzi musi uciekać z miejsc zamieszkania, ponieważ ich ziemie znikają pod wodą albo jest tam zbyt gorąco, żeby żyć, i zbyt sucho, żeby cokolwiek uprawiać. Zglobalizowana gospodarka kieruje się logiką zysku, wzmacniając nierówności ekonomiczne, klasowe i rasowe. Wzrasta także polaryzacja poglądów – co wykorzystują politycy, media i serwisy społecznościowe do pomnażania dochodów i poszerzania wpływów.

Nadal jednak możemy zrobić wiele. Naukowczynie i naukowcy, aktywistki i aktywiści, ruchy klimatyczne, polityczki i politycy apelują o ograniczenie emisji dwutlenku węgla do 2030 roku, a do roku 2050 – o całkowitą redukcję śladu węglowego. Trwa walka o to, żeby średnia temperatura Ziemi nie wzrosła o więcej niż 1,5 stopnia Celsjusza. Żeby tego dokonać, potrzebne są radykalne i systemowe działania. Oznacza to głęboką zmianę, która pozwoli zatrzymać dalszą destrukcję ludzi i przyrody.

Kultura także musi podjąć wyzwanie radykalnej zmiany, ponieważ i ona uwikłana jest w system wytwarzania nierówności i eksploatacji. Jednocześnie daje też ona przestrzeń do dyskusji, krytycznego myślenia oraz odważnego i eksperymentalnego działania. Musimy budować świadomość kryzysu klimatycznego i ekologicznego oraz promować nowe sposoby pracy i funkcjonowania w świecie poprzez swoją działalność: spektakle, koncerty, badania, komunikację, wystawy, wspieranie lokalnych społeczności oraz edukację.

Potrzebujemy pracy na rzecz dobra publicznego, a nie takiej, w której pomnażane są jednostkowe kapitały finansowe i symboliczne. Potrzebujemy dbania o dobra wspólne, takie jak zdrowie, energia, edukacja, kultura, przyroda – bo to właśnie dzięki nim polepsza się dobrostan ludzi, zwierząt i roślin. Potrzebujemy współpracy różnych środowisk, opartej na wzajemności i życzliwości, oraz wzmacniania solidarności społecznej. Dlatego musimy wymyślić na nowo funkcjonowanie naszych instytucji i określić obowiązki kultury.

Jeśli jesteś pracowniczką lub pracownikiem instytucji kultury, należysz do organizacji działającej w obszarze kultury, jesteś niezależną praktyczką lub niezależnym praktykiem sektora kultury – dołącz do wspólnej pracy na rzecz zmian!

Podpisz, wdrażaj i promuj deklarację Kultura dla Klimatu.