Więcej czasu, inne wydatki
Wdrażając ekologiczne i zrównoważone myślenie w instytucji, tak naprawdę zmniejszasz wydatki. Stosując politykę umiaru, długoterminowego myślenia oraz odzyskiwania i ponownego używania można znacznie zmniejszyć koszty. Potrzebny jest jednak czas na długofalowe planowanie i komunikację z partnerami. Instytucje muzealnicze mogą np. zmniejszyć liczbę wystaw. Jest to propozycja, która pojawia się w kontekście nie tylko ekologii, lecz także nadprodukcji. Mniej wystaw w ciągu roku daje więcej czas na pogłębiony research, głębszą i włączającą współpracę już w fazie koncepcyjnej z zespołem edukacji, artystkami i artystami oraz zespołem realizacji i komunikacji. To też więcej czasu na animację wystawy, docieranie do nowych grup odbiorców, rozwój publiczności. Może to zatem przynieść wymierne korzyści w postaci liczby odbiorców, z której instytucja się rozlicza. W takim wypadku inaczej jednak planuje się wydatki – nie na kolejne przedsięwzięcia, ale na dłuższą i pogłębioną pracę z mniejszą liczbą realizacji w ciągu roku.
W kwestii zakupu sprzętów do instytucji czy na potrzeby realizowanych programów najlepiej jest zacząć od rzetelnego planowania. Szeroko opisujemy ten proces w obszarze PRODUKCJA: MATERIAŁY. Na początku dobrze jest wyjść od zasady 3R, czyli reduce – ogranicz, reuse – użyj ponownie, recycle – przetwórz, i dodać także repair, czyli napraw. Ważne jest to, aby w kosztorys zakupów wkalkulowane były kryteria kosztów eksploatacji, rentowności i utylizacji nowych sprzętów, na których zakup jednak się decydujemy. Może się to wiązać z większą inwestycją przy zakupie, ale dłuższą żywotnością urządzeń, która przekłada się przecież na bilans ekonomiczny. Ten temat podejmują teksty z obszarów BUDYNEK oraz PRAKTYKI CODZIENNIE.
Planuj
Pośpiech zazwyczaj powoduje, że wydaje się więcej pieniędzy, bo brakuje czasu na przemyślane decyzje i postawy prośrodowiskowe. Zaplanuj więc działalność gospodarczą i merytoryczną, uwzględnij czas na wprowadzanie zmian w zakresie ekologiczności instytucji. Rozpisuj prace w kilku horyzontach czasowych (np. roczny, trzyletni i pięcioletni). Pomoże Ci to bowiem odpowiednio zaplanować kolejne etapy. Przeprowadź dokładną diagnozę zasobów własnych oraz otoczenia. Przeanalizuj, z kim możesz nawiązać lokalne współprace, z kim możesz współdzielić sprzęty, a także koszty. Może w programie znajdziesz pozycje, do których realizacji masz szansę zaprosić inne instytucje albo organizacje i tym samym rozłożyć ich finansowanie? Kiedy sprowadzasz ekspertki i ekspertów z innych miast albo krajów, poinformuj o tym pracowników i pracowniczki innych instytucji. Może wiedza ekspercka, z którą przyjadą, przyda się również gdzie indziej? Wtedy możecie też podzielić się kosztami. Szereg praktyk ekologicznych, okazują się również ekonomiczne, bo wykorzystują wzajemne zasoby i stawiają na współpracę, opisujemy w tekstach: DOBRE SĄSIEDZTWO, PRODUKCJA: MATERIAŁY, PRODUKCJA WYDARZEŃ.
Priorytet na edukację obecny w budżecie
W budżecie instytucji i poszczególnych projektów ustaw priorytet na wszelkie działania podnoszące świadomość ekologiczną. Zacznij od siebie i przeznacz fundusze na działania wewnątrz zespołu, na spotkania i wykłady z ekspertami i ekspertkami. Uwzględniaj praktyki edukacyjne dla całego zespołu w budżetach wystaw, spektakli, konferencji. Nie twórz iluzji dodatkowych szkoleń czy warsztatów, które miałyby odciągać zespół od właściwej pracy, a tym samym powodować napięcie. Instytucja kultury – jako platforma dystrybucji wiedzy – powinna w każdym planowanym projekcie szukać okazji do pogłębiania kompetencji swojego zespołu.
